Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nysie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1094/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

0.1. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

0.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

2

K. K.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Podstawa prawna skazania niezgodna z zarzutem wynikała z tego, że zachowania zarzucone oskarżonemu
– opisane w pkt II i III części wstępnej wyroku stanowiły jeden czyn zabroniony, kwalifikowany z art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2023 r. poz. 1939 j.t. z późn. zm.) i z art. 58 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2023 r. poz. 1939 j.t. z późn. zm.) w zw. z art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 12 § 1 k.k.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kto, wbrew przepisom ustawy, udziela innej osobie środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej, ułatwia albo umożliwia ich użycie albo nakłania do użycia takiego środka lub substancji podlega karze pozbawienia wolności do lat 3, przy czym na podstawie ust. 2 jeżeli sprawca udziela środka odurzającego, substancji psychotropowej lub nowej substancji psychoaktywnej małoletniemu lub nakłania go do użycia takiego środka lub substancji albo udziela ich w znacznych ilościach innej osobie, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Na podstawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (dalej: ustawy) w razie skazania za przestępstwo określone w art. 53-63 ustawy sąd może orzec na cele zapobiegania i zwalczania narkomanii nawiązkę w wysokości do 50 000 zł. Nadto ust. 4a tego artykułu przewiduje, że w razie skazania sprawcy m.in. za przestępstwo określone w art. 58 ust. 1 lub 2 ustawy, sąd orzeka świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 k.k. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 1000 złotych, do wysokości 60 000 złotych.

Przepis art. 11 § 2 k.k. stanowi, że jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Przy czym na podstawie § 3 w takim wypadku sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Zgodnie z art. 12 § 1 k.k. dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony. Przy czym skazując za przestępstwo z zastosowaniem art. 12 § 1 k.k., sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia, a w wypadku grzywny lub kary ograniczenia wolności nie niższą od podwójnej dolnej granicy ustawowego zagrożenia - do podwójnej wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia.

Art. 63 § 1 i 5 k.k. Na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm dziennym stawkom grzywny; za dzień przyjmuje się okres 24 godzin liczony od chwili rzeczywistego pozbawienia wolności.

Mając na uwadze powyższe oraz poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne sąd stwierdził, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2023 r. poz. 1939 j.t. z późn. zm.) i z art. 58 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2023 r. poz. 1939 j.t. z późn. zm.) w zw. z art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 12 § 1 k.k.

Jednocześnie wina oskarżonego nie budziła wątpliwości, gdyż nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające poczytalność sprawcy.

☐

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K.

2

2

- za popełnione przestępstwo sąd na podstawie art. 58 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2023 r. poz. 1939 j.t. z późn. zm.) w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 57b k.k. wymierzył oskarżonemu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

- przy wymiarze kary sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanego oskarżonemu przestępstwa, a także dotyczące osoby sprawcy i mające znaczenie dla wymiaru kary wynikające z dyrektyw wskazanych w art. 53 k.k.,

- wymierzona kara dolegliwością swoją nie przekraczała stopnia winy, który był wysoki, gdyż oskarżony będąc osobą o normalnym stopniu rozwoju zdecydował się na zachowanie niezgodne z prawem, chociaż bezprawność czynu była rozpoznawalna i mógł działać zgodnie z normą prawną, a więc miał świadomość, że zachowanie takie stanowi przestępstwo,

- stopień społecznej szkodliwości czynu nie był wysoki, gdyż choć oskarżony godził w szeroko rozumiane zdrowie społeczne (publiczne) i udzielił narkotyków dwóm osobom, w tym małoletniemu, to jednak udzielona ilość środków była nieznaczna, gdyż obejmowała kilka porcji,

- okolicznością łagodzącą była niekaralność oskarżonego oraz jego ustabilizowana sytuacja rodzinna i życiowa,

- kara w takim wymiarze spełni zarówno cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, które otrzyma czytelny sygnał, że tego typu zachowania spotkają się ze stanowczą reakcją karną, jak i zapobiegawcze w stosunku do oskarżonego, gdyż będzie efektywnie wykonywana, a jednocześnie orzeczenie kary surowszej nie było w ocenie sądu konieczne, gdyż oskarżony nie jest osobą zdemoralizowaną,

5

1, 2

- wymierzona kara objęta została karą łączną w wymiarze roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, przy czym miarkując jej wysokość sąd miał na uwadze to, że przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii wyraźnie dominowało w stosunku do drugiego z czynów, dlatego też została ona orzeczona z zastosowaniem zasady asperacji w dolnej granicy,

10, 12

2

- sąd kierując się racjami wskazanymi powyżej
przy rozważaniach o karze, mając na uwadze całościowe oddziaływanie kary i innych środków uznał, że celowe będzie orzeczenie wobec oskarżonego na postawie art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. nawiązki na rzecz Stowarzyszenia „Monar” w wysokości 2000 zł,

- miarkując jej wysokość sąd wziął pod uwagę z jednej strony nieznaczną ilości udzielonych narkotyków, z drugiej zaś to, że oskarżony udzielał ich dwóm osobom, w tym małoletniemu,

- na postawie art. 70 ust. 4a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11 § 3 k.k. obowiązkowe było orzeczenie świadczenia pieniężnego, przy czym sąd kierując się racjami wskazanymi powyżej uznał, że dla osiągnięcia celu, który ten środek ma spełnić wystarczające jest orzeczenie go w wysokości 2000 zł,

- orzeczone środki wzmocnią osiągnięcie celu zapobiegawczego i wychowawczego w stosunku do oskarżonego,

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

K. K.

15

5

- na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono oskarżonemu okres zatrzymania oraz tymczasowego aresztowania w sprawie przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności,

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

20

na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k. zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 1695,34 zł, w tym opłatę w wysokości 300 zł.

6.  1Podpis