Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nysie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1070/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

G. J. (1)

czyn zabroniony z art. 231 § 1 k.k. i z art. 157 § 2 k.k. i z art. 216 § 1 k.k.
w zw. z art. 11 § 2 k.k. - opisany w pkt I części wstępnej wyroku

2.

M. P. (1)

występek z art. 231 § 1 k.k. i z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
- opisany w pkt 2 sentencji wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 2 lutego 2016 r. ok. godz. 21, A. Z. (1) wezwała patroli Policji, celem zatrzymania do wytrzeźwienia syna – P. J. (1), który znajdował się w stanie upojenia alkoholowego.

2. Przed przybyciem policjantów pokrzywdzony P. J. stracił przytomność.

3. Na miejsce przybyli funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w N. – G. J. (1) i M. P. (1).

4. M. P. po przybyciu zwracając się do pokrzywdzonego użył wobec niego słów uznanych powszechnie za obelżywe.

5. Po odzyskaniu przytomności pokrzywdzony nie stosował się do poleceń wydawanych przez policjantów i odepchnął jednego z nich w związku z czym został obezwładniony i założono mu kajdanki na ręce trzymane z tyłu.

cz. zeznania P. J.

cz. zeznania
A. Z.

cz. zeznania E. J.

125v

126v

128

6. Na miejsce wezwano pogotowie ratunkowe, jednak P. J. był nadal pobudzony, wyrywał się policjantom i znieważał ich, wobec czego lekarz widząc, że jest przytomny, a jedynie pod wpływem działania alkoholu odstąpił od badania.

zeznania P. W.

zeznania A. O.

zeznania M. P.

158

159

159v

7. Policjanci celem doprowadzenia pokrzywdzonego do radiowozu użyli siły fizycznej w postaci technik transportowych.

8. W trakcie doprowadzania do radiowozu i wsiadania do niego pokrzywdzony był agresywny i stawiał opór.

zeznania D. R.

178/112

9. Oskarżeni z radiowozu do budynku Komendy Powiatowej Policji w N. prowadzili pokrzywdzonego stosując techniki transportowe.

10. W budynku komendy oskarżony został umieszczony na podłodze w pomieszczeniu przechodnim obok stanowiska dyżurnego, miał założone kajdanki na rękach trzymanych z tyłu.

11. O godz. 21:33:20 oskarżony M. P. złapał rękami okolice szyi pokrzywdzonego i docisnął go w stronę podłogi, po czym szarpał go i klepnął z otwartej dłoni w tył głowy.

12. G. J. udał się sporządzić dokumentację dotyczącą zatrzymania.

13. O godz. 21:34:11 oskarżony M. P. stanął za pokrzywdzonym i klepnął go z otwartej dłoni z boku w szyję, po czym złapał go w okolicach szyi i obojczyka i docisnął w stronę podłogi, a następnie szarpał go i klepnął z otwartej dłoni w twarz.

14. O godz. 21:36:34 oskarżony M. P. podniósł pokrzywdzonego pod pachy i przetransportował do sąsiedniego pomieszczenia.

15. O godz. 22:01 oskarżeni stosując techniki transportowe przeprowadzili pokrzywdzonego do radiowozu, celem dowiezienia do szpitala na badania przed osadzeniem.

zapis monitoringu

178/394

16. W szpitalu pokrzywdzony nadal był agresywny, wyrywał się policjantom i znieważał ich.

zeznania P. W.

zeznania A. O.

zeznania M. P.

158

159

159v

17. Po powrocie ze szpitala o godz. 22:18 w trakcie wprowadzania pokrzywdzonego przez oskarżonych do budynku komendy przy użyciu chwytów transportowych, opadał on na kolana.

18. Pokrzywdzonego umieszczono w tym samym przechodnim pomieszczeniu, w który przebywał przed zabraniem go do szpitala.

19. O godz. 22:29 do pokrzywdzonego przyszedł lekarz wraz z ratownikami medycznymi, którzy po kilku minutach wyszli z pomieszczenia.

20. W trakcie pobytu w budynku Policji pokrzywdzony miał założone kajdanki na rękach trzymanych z tyłu, w tym czasie kilkakrotnie przewracając się uderzył plecami i twarzą o podłoże.

zapis monitoringu

178/394

21. P. J. o godz. 22:49 został wprowadzony do izby dla zatrzymanych i położony na materacu, zdjęto mu kajdanki.

22. Pokrzywdzony nadal był niespokojny, wstawał, zataczał się i próbował chodzić, w związku z czym oskarżeni używając siły fizycznej wykręcili mu ręce, obezwładnili i znów położyli na materacu.

23. Leżąc na materacu P. J. nadal był pobudzony.

24. Na polecenie dyżurnego funkcjonariusz pełniący służbę w pomieszczeniach dla zatrzymanych zastosował wobec pokrzywdzonego kask ochronny i pas obezwładniający.

25. O godz. 22:58 oskarżeni podnieśli P. J. i zaprowadzili go do celi.

26. Gdy pokrzywdzony zasnął, o godz. 1:53 zdjęto mu kask ochronny i pas obezwładniający.

zapis monitoringu

178/394

27. W dniu 3 lutego 2016 r. stwierdzono u pokrzywdzonego obrażenia ciała w postaci zaczerwienienia skóry twarzy w okolicy policzka lewego, otarcia skóry czoła, krwiaka małżowiny usznej lewej, krwiaka podskórnego okolicy gnykowej szyi, zadrapań powierzchniowych drobnych szyi, powierzchniowych otarć obu łokci i kolan, linijnych podbiegnięć krwistych poprzecznych na plecach w postaci pięciu pręg równoległych, podskórnego krwiaka okolicy lędźwiowej oraz w okolicy nadgarstków powierzchniowych otarć i obrzęków.

opinia

126v/226

126v/509

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

G. J. (1)

czyn zabroniony z art. 231 § 1 k.k. i z art. 157 § 2 k.k. i z art. 216 § 1 k.k.
w zw. z art. 11 § 2 k.k. - opisany w pkt I części wstępnej wyroku

2.

M. P. (1)

występek z art. 231 § 1 k.k. i z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
- opisany w pkt 2 sentencji wyroku

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

28. Oskarżony G. J. uciskał rękami okolice obojczyka i szyi pokrzywdzonego oraz znieważył go słowami powszechnie uznanymi za obelżywe.

zarzut aktu oskarżenia

29. Policjanci podczas interwencji w mieszkaniu użyli wobec pokrzywdzonego paralizatora.

cz. zeznania
A. Z.

cz. zeznania E. J.

126v

128

30. Pokrzywdzony podczas interwencji w mieszkaniu nie znieważał policjantów.

cz. zeznania
A. Z.

126v

31. Policjanci sprowadzając pokrzywdzonego do radiowozu użyli wobec niego na schodach pałki służbowej.

cz. zeznania
A. Z.

126v

32. Obaj oskarżeni podczas pobytu w pomieszczeniu, do którego M. P. przetransportował pokrzywdzonego o godz. 21:36 bili pokrzywdzonego po całym ciele i kopali po brzuchu oraz została użyta pałka służbowa.

cz. zeznania P. J.

125v

33. Obrażenia ciała, których doznał pokrzywdzony były wynikiem celowego działania oskarżonych.

cz. zeznania P. J.

126

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1 - 5

cz. zeznania
P. J.

cz. zeznania
A. Z.

cz. zeznania
E. J.

- sąd dał wiarę zeznaniom świadków co do istotnych okoliczności wydarzeń w mieszkaniu, w części w jakiej korespondowały ze sobą,

- wynikało z nich bezspornie, że na miejsce zdarzenia wezwani zostali policjanci, którzy wobec tego, że pokrzywdzony nie stosował się do wydawanych poleceń i odepchnął jednego z nich, zastosowali środki przymusu bezpośredniego w postaci siły fizycznej i kajdanek,

- w pozostałym zakresie sąd nie oparł się na zeznaniach świadków uznając, że były one nacechowane emocjonalnie, w wyniku czego umniejszano naganne i agresywne zachowania P. J. w trakcie interwencji, a nadto w przypadku P. J., sąd oparł się na jego pierwszych zeznaniach złożonych 4 marca i 6 kwietnia 2016 r., z których wynikało wprost, że od czasu wezwania policjantów do mieszkania do poranka dnia następnego pamiętał wyłącznie urywki zdarzenia, a jego przebieg znał z relacji innych osób co będzie jeszcze przedmiotem analizy w dalszej części uzasadnienia,

6,16

zeznania
P. W.

zeznania
A. O.

zeznania
M. P.

zeznania tych świadków były spójne i logiczne, korespondowały ze sobą, a bezpośredni kontakt z nimi na rozprawie nie dawał podstaw do kwestionowania ich szczerości, a wynikało z nich jednoznacznie, że pokrzywdzony był agresywny, wyrywał się policjantom i znieważał ich,

7,8

zeznania
D. R.

zeznania te ujawnione w trybie art. 405 k.p.k. były wiarygodne, gdyż świadek będąc osobą postronną starał się przedstawić obiektywnie okoliczności zdarzenia,

9-15,17-26

zapis monitoringu

zapis monitoringu, utrwalony przez kilka kamer, był wiarygodny i pozwalał na odtworzenie istotnych elementów przebiegu zdarzenia, w tym chronologii zdarzeń, miejsc w budynku komendy gdzie przebywał pokrzywdzony i osób, które miały z nim kontakt,

27

opinie biegłych medyków

treść wskazanych dokumentów nie budziła wątpliwości, opinie były jasne i pełne.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

28

brak

teza zarzutu aktu oskarżenia, że G. J. uciskał rękami okolice obojczyka i szyi pokrzywdzonego oraz znieważył go słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, nie została poparta żadnym dowodem, natomiast postępowanie dowodowe wykazało, że tych bezprawnych zachowań wobec P. J. dopuścił się M. P.,

29

cz. zeznania
A. Z.

cz. zeznania
E. J.

zeznania w tej części, nie zasługiwały na wiarę, gdyż stanowiły przypuszczenie świadków, tymczasem jak wynikało z zapisu monitoringu żaden z oskarżonych przy mundurze nie posiadał paralizatora,

30

cz. zeznania
A. Z.

zeznania w tej części, nie zasługiwały na wiarę, gdyż pozostawały w jaskrawej sprzeczności z wiarygodnymi zeznaniami osób postronnych, tj. lekarza i ratowników medycznych przybyłych do mieszkania i wskazujących wprost, że P. J. był pobudzony, wyrywał się policjantom i znieważał ich,

31

cz. zeznania
A. Z.

- zeznania w tej części, nie zasługiwały na wiarę, gdyż w ocenie sądu także w tej części stanowiły jedynie przypuszczenie świadka, tym bardziej, że okoliczności tej nie potwierdziła obecna na miejscu E. J., jak również z zapisu monitoringu wynikało, że oskarżeni nie mieli tego dnia na wyposażeniu pałek służbowych,

- jednocześnie sąd nie miał wątpliwości, że obrażenia w postaci pięciu pręg równoległych na plecach powstały w okresie od jego zatrzymania w mieszkaniu do czasu osadzenia w izbie dla zatrzymanych KPP w N. i mogły pochodzić od pałki policyjnej, jednakże w oparciu o dowody przeprowadzone w toku przewodu sądowego nie ustalono kiedy i przez kogo zostały spowodowane, a tym samym nie sposób było przypisać ich sprawstwa ani któremuś z oskarżonych ani innej osobie,

32

cz. zeznania
P. J.

- jak wskazano wcześniej w przypadku P. J., sąd oparł się na zeznaniach złożonych niejako na świeżo po zdarzeniu, tj. 4 marca i 6 kwietnia 2016 r., z których wynikało wprost, że od czasu wezwania policjantów do mieszkania do poranka dnia następnego pamiętał wyłącznie urywki zdarzeń, tym samym późniejsze zeznania zawierające dużo więcej szczegółów, były w ocenie sądu wynikiem wtórnego uzupełnienia przebiegu zdarzenia w oparciu o przypuszczenia i opowieści innych osób, a nie faktycznym odtworzeniem tego co świadek zapamiętał,

- potwierdza to choćby to, że na utrwalonym zapisie monitoringu, który pozwala śledzić pośrednio przebieg wydarzeń w pomieszczeniu, do którego M. P. przetransportował pokrzywdzonego o godz. 21:36, nie ma jakiegokolwiek śladu, by obaj oskarżeni bili pokrzywdzonego po całym ciele i kopali po brzuchu lub by została użyta pałka służbowa, jak twierdził pokrzywdzony w zeznaniach złożonych na rozprawie,

- zauważyć należy, że zachowania oskarżonych opisane w relacji pokrzywdzonego miały mieć miejsce w okresie przed umieszczeniem w pomieszczeniu dla zatrzymanych, gdyż jak zeznał został tam doprowadzony po wcześniejszym biciu i kopaniu go, nie wskazał przy tym by tam oskarżeni mieli jeszcze dopuścić się wobec niego innych aktów przemocy,

33

cz. zeznania
P. J.

cz. zeznania
A. Z.

w ocenie sądu zestawienie obrażeń, których doznał pokrzywdzony z zastosowanymi wobec niego środkami przymusu bezpośredniego prowadziło do wniosku, że z wyjątkiem linijnych podbiegnięć krwistych poprzecznych na plecach w postaci pięciu pręg równoległych, pozostałe obrażenia powstały podczas stosowania przez oskarżonych tychże środków, a jednocześnie z zapisu monitoringu nie wynikało, by były one wynikiem celowego działania, któregoś z oskarżonych,

zeznania
pozostałych świadków

pozostałe dowody
z dokumentów

zeznania pozostałych świadków, jak również pozostałe dowody z dokumentów nie miały znaczenia dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

X

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

2

M. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Czyn zabroniony z art. 231 § 1 k.k. popełnia funkcjonariusz publiczny, który przekraczając swoje uprawnienia lub nie dopełniając obowiązków, działa na szkodę interesu publicznego lub prywatnego. Sprawca podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Funkcjonariuszem publicznym jest m.in. funkcjonariusz Policji.

Natomiast czyn zabroniony z art. 216 § 1 k.k. popełnia ten, kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła. Sprawca podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.

Na podstawie art. 37a § 1 k.k. jeżeli przestępstwo jest zagrożone tylko karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 8 lat, a wymierzona za nie kara pozbawienia wolności nie byłaby surowsza od roku, sąd może zamiast tej kary orzec karę ograniczenia wolności nie niższą od 3 miesięcy albo grzywnę nie niższą od 100 stawek dziennych, jeżeli równocześnie orzeka środek kamy, środek kompensacyjny lub przepadek.

Art. 46 § 1 k.k. stanowi, że w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Przy czym zgodnie z § 2 jeżeli orzeczenie obowiązku określonego w § 1 jest znacznie utrudnione, sąd może orzec zamiast tego obowiązku nawiązkę w wysokości do 200 000 złotych na rzecz pokrzywdzonego.

Ustawa z 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej stanowi w art. 11, że środków przymusu bezpośredniego można użyć lub wykorzystać je m.in. w przypadku konieczności podjęcia co najmniej jednego z następujących działań:

- wyegzekwowania wymaganego prawem zachowania zgodnie z wydanym przez uprawnionego poleceniem,

- zatrzymania osoby, udaremnienia jej ucieczki lub pościgu za tą osobą,

- pokonania biernego lub czynnego oporu,

- przeciwdziałania czynnościom zmierzającym do autoagresji.

Zgodnie z art. 12 tejże ustawy środkami przymusu bezpośredniego są m.in.:

- siła fizyczna w postaci technik transportowych, obrony, ataku i obezwładnienia,

- kajdanki zakładane na ręce,

- pas obezwładniający,

- kask zabezpieczający.

Na podstawie art. 13 środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1 lit. a, pkt 2-4 i 6 ustawy, można użyć także prewencyjnie w celu zapobieżenia ucieczce osoby ujętej, doprowadzanej, zatrzymanej, konwojowanej lub umieszczonej w strzeżonym ośrodku, areszcie w celu wydalenia lub osoby pozbawionej wolności, a także w celu zapobieżenia objawom agresji lub autoagresji tych osób.

Przepis art. 14 ust. 1 ustawy stanowi, że siły fizycznej można użyć lub wykorzystać ją w przypadkach, o których mowa w art. 11. Przy czym zgodnie z ust. 2 używając siły fizycznej lub wykorzystując siłę fizyczną, nie zadaje się uderzeń, chyba że uprawniony działa w celu odparcia zamachu na życie lub zdrowie własne lub innych osób albo na mienie lub przeciwdziała ucieczce. Natomiast na podstawie art. 15 kajdanek można użyć w przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 1-11, 13 i 14 ustawy i używa się używa się w celu częściowego unieruchomienia kończyn. Kajdanki zakłada się na ręce trzymane z tyłu. Na podstawie art. 16 pasa obezwładniającego używa się, jeżeli użycie innych środków przymusu bezpośredniego jest niemożliwe albo może okazać się nieskuteczne, w przypadkach, o których mowa w art. 11 pkt 3, 4, 6, 10, 11, 13 i 14 ustawy. Pasa obezwładniającego jednoczęściowego używa się w celu unieruchomienia rąk. Zgodnie z art. 17 kasku zabezpieczającego można użyć w przypadku, o którym mowa w art. 11 pkt 14 ustawy. Używa się go w celu zapobieżenia samookaleczeniu głowy.

Podstawa prawna skazania niezgodna z zarzutem wynikała z tego, że w toku przewodu sądowego nie wykazano by obrażenia ciała stwierdzone u pokrzywdzonego były wynikiem bezprawnego działania któregoś z oskarżonych.

Nie ulega wątpliwości, że obrażenia ciała ujawnione u pokrzywdzonego powstały w okresie od jego zatrzymania w mieszkaniu do czasu osadzenia w izbie dla zatrzymanych.

Jednakże jak wynikało ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności zapisu monitoringu i opinii biegłych znajdujących się w aktach sprawy, charakter i umiejscowienie tych obrażeń wskazywały w ocenie sądu, że powstały one podczas i w związku z uzasadnionym stosowaniem wobec pokrzywdzonego środków przymusu bezpośredniego: krwiak podskórny okolicy gnykowej szyi, drobne zadrapania powierzchniowe szyi oraz powierzchniowe otarcia obu łokci i kolan – przy stosowaniu siły fizycznej w postaci technik transportowych i obezwładnienia, powierzchniowe otarcia i obrzęki w okolicy nadgarstków – od kajdanek, zaś otarcia skóry czoła i krwiak małżowiny usznej lewej przy zakładaniu kasku zabezpieczającego w izbie zatrzymanych. Natomiast obrażenia w postaci zaczerwienienia skóry twarzy w okolicy policzka lewego oraz podskórny krwiak okolicy lędźwiowej, powstały w wyniku przewracania się pokrzywdzonego na twarz i plecy, w czasie gdy miał ręce unieruchomione kajdankami założonymi z tyłu. Działania te, choć stanowcze i zdecydowane, mieściły się w granicach wynikających z przepisów art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.

Jedynie obrażenia w postaci linijnych podbiegnięć krwistych poprzecznych na plecach w postaci pięciu pręg nie miały związku z uzasadnionym stosowaniem środków przymusu bezpośredniego, zostały spowodowane narzędziem tępym lub tępokrawędzistym i mogły pochodzić od pałki policyjnej. Jednakże w oparciu o dowody przeprowadzone w toku postępowania sądowego nie sposób było rozstrzygnąć kiedy i przed kogo zostały spowodowane.

Natomiast zachowania M. P. w postaci łapania pokrzywdzonego rękami za okolice szyi i obojczyka z dociskaniem w stronę podłogi, szarpania i klepania z otwartej dłoni w twarz, w tył głowy i z boku w szyję pomimo wcześniejszego, skutecznego zastosowania innych środków stanowiły naruszenie normy wynikającej z art. 7 ust. 2 ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej, która stanowi że od użycia lub wykorzystania środków przymusu bezpośredniego należy odstąpić, gdy cel ich użycia lub wykorzystania został osiągnięty. Tym samym dalsze stosowanie przez niego wobec pokrzywdzonego siły fizycznej, pomimo osiągnięcia celu użycia środków przez te już wcześniej zastosowane, było działaniem bezprawnym, niemieszczącym się w granicach przepisów wskazanej ustawy i stanowiło przekroczenie przez niego uprawnień. Jednocześnie oczywiste było, że stanowiło to działanie na szkodę interesu pokrzywdzonego, gdyż godziło w jego dobra osobiste.

Natomiast w świetle opinii z zakresu medycyny sądowej, wskazane powyżej bezprawne działania M. P. nie spowodowały żadnego z obrażeń ciała wskazanych w zarzucie.

Reasumując, sąd ustalił, że oskarżony M. P. wieczorem 2 lutego 2016 r., w N., podczas zatrzymania
P. J., jako funkcjonariusz Policji przekroczył swoje uprawnienia w ten sposób, że kilkakrotnie uciskając rękami okolice obojczyka i szyi pokrzywdzonego i dociskając w stronę podłogi, klepiąc go otwartą dłonią po twarzy i karku oraz szarpiąc, stosował bez powodu środki przymusu bezpośredniego oraz znieważył go słowami powszechnie uznanymi za obelżywe, czym działał na szkodę pokrzywdzonego, a tym samym swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 231 § 1 k.k. i z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Jednocześnie wina oskarżonego nie budziła wątpliwości, gdyż nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające poczytalność sprawcy.

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

X

1.7.  Uniewinnienie

1

G. J. (1)

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

Jak wskazano przy rozważaniach dotyczących czynu przypisanego M. P., przekroczenia uprawnień dopuścił się ten właśnie oskarżony, co wynikało wprost z przeprowadzonych dowodów, w szczególności zapisu monitoringu.

Natomiast żaden z dowodów nie potwierdził by oskarżony G. J. wyczerpał znamiona zarzucanego mu czynu zabronionego dopuszczając się któregoś z zachowań wskazanych w stawianym mu zarzucie, a co za tym idzie by przekroczył uprawnienia funkcjonariusza Policji. Jak wskazano we wcześniejszych rozważaniach działania oskarżonego G. J., choć stanowcze i zdecydowane, mieściły się w granicach wynikających z przepisów art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej.

Reasumując, brak w zachowaniu sprawcy choćby jednego z elementów czynu zabronionego, powoduje zdekompletowanie jego znamion, a tym samym niemożność przypisania mu tego czynu. Tak więc skoro oskarżony G. J. swoim zachowaniem nie wyczerpał znamion zarzucanego mu czynu, zachodziła negatywna przesłanka procesowa z art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. Mając to na uwadze sąd zgodnie z art. 414 § 1 k.p.k. wydał wobec niego wyrok uniewinniający.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

M. P.

2

2

- za popełnione przestępstwo sąd na podstawie art. 231 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. przy zast. art. 37a § 1 k.k. wymierzył oskarżonemu grzywnę 100 stawek dziennych po 20 zł każda,

- przy wymiarze kary sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanego oskarżonemu przestępstwa, a także dotyczące osoby sprawcy i mające znaczenie dla wymiaru kary wynikające z dyrektyw wskazanych w art. 53 k.k.,

- wymierzona kara dolegliwością swoją nie przekraczała stopnia winy, który był znaczny, gdyż oskarżony będąc osobą o normalnym rozwoju miał świadomość, że stosowanie przemocy wobec osoby obezwładnionej stanowi przestępstwo,

- stopień społecznej szkodliwości czynu był duży, gdyż oskarżony działając jako funkcjonariusz Policji, czyli osoba o szczególnej roli społecznej, znieważył pokrzywdzonego, a następnie pomimo tego, że po zatrzymaniu zastosowane już środki przymusu bezpośredniego doprowadziły do osiągnięcia celu ich użycia, nadal stosował wobec niego przemoc, czym istotnie naruszył jego dobra osobiste, przy tym działał z zamiarem bezpośrednim,

- okolicznością łagodzącą była ustabilizowana sytuacja życiowa oskarżonego i to że nie był karany sądownie,

- wymierzona kara spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego, który od czasu popełnienia przestępstwa nie miał konfliktów z prawem na co wskazywała jego niekaralność, jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa,

3

2

- mając na uwadze z jednej strony krzywdę, której doznał pokrzywdzony, z drugiej zaś to, że w oparciu o dokumenty przedłożone przez oskarżenie ustalenie wysokości zadośćuczynienia było znacznie utrudnione, sąd zdecydował się na orzeczenie od oskarżonego na rzecz P. J. nawiązki w wysokości 2 000 zł,

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4

na podstawie art. 628 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 640 § 1 k.p.k. sąd zasądził od oskarżonego M. P. na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 1626 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

5

na podstawie art. 632 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 640 § 2 k.p.k. sąd w części uniewinniającej obciążył oskarżyciela posiłkowego poniesionymi przez niego kosztami procesu w wysokości 150 zł.

1.1Podpis