Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nysie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 838/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

P. P. (1)

czyn opisany w części wstępnej wyroku, z wyeliminowaniem z opisu słów „czym działał na szkodę Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Dyrektor Ośrodka Pomocy (...) w N. K. F.,”, tj. występek z art. 286 § 1 k.k. i z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  M. D. mieszkał w N. i pracował w (...) sp. z o.o., gdzie poznał oskarżonego P. P. (1).

2.  Po wybuchu wojny na Ukrainie do Polski przyjechała również żona M. D. – T. D. wraz z trójką małoletnich dzieci, którzy przybyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa.

3.  Od 1 kwietnia 2022 r. rodzina D. zamieszkała w lokalu należącym do oskarżonego.

4.  M. D. umówił się ustnie z oskarżonym, że będzie płacił mu 1100 zł miesięcznie oraz będzie pokrywał czynsz i opłaty za media, w związku z czym w kolejnych miesiącach opłaty różniły się w zależności od zużycia energii elektrycznej i gazu.

5.  Koszty opłacenia mieszkania oraz utrzymania rodzinnych ponosił od początku M. D., a poza godzinami pracy sprawował również na bieżąco opiekę nad dziećmi.

6.  Oskarżony pomimo, że nie ponosił kosztów zakwaterowania i wyżywienia członków rodziny M. D. złożył 16 maja 2022 r. w Ośrodku Pomocy (...) w N. wniosek, w którym zawarł oświadczenie, że na własny koszt zapewnia zakwaterowanie i wyżywienie T. D. i trójce małoletnich dzieci.

7.  Oskarżony swoim działaniem wprowadził w błąd upoważnionego pracownika (...) w N. weryfikującego poprawność złożonych wniosków w wyniku czego przyznano mu na każdą osobę świadczenie w wysokości 40 zł za każdy dzień pobytu.

8.  Następnie oskarżony w okresie do 2 czerwca 2023 r. złożył kolejnych 10 wniosków o przyznanie świadczeń, w tym również od sierpnia 2022 r. wskazując, że zapewnia zakwaterowanie i wyżywienie T. D. i trójce jej dzieci pomimo, że po upływie 120 dni świadczenie mogło być przyznane w szczególnie uzasadnionych przypadkach, do których zaliczono sytuację matki (ojca), którzy samotnie sprawowali na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opiekę na trojgiem i więcej dzieci.

9.  Oskarżony z przyznawanych mu kwot zostawiał sobie połowę, tj. około 2400 zł za miesiąc, a drugą połowę przekazywał w gotówce M. D., przy czym nadal pobierał od niego co miesiąc opłatę za mieszkanie, czynsz i media we wskazanej wcześniej wysokości.

10.  Po złożeniu przez oskarżonego kolejnego wniosku z 2 czerwca 2023 r. pracownicy (...) w N. przeprowadzili kontrolę w miejscu zamieszkania T. D., podczas której ustalono, że nie sprawuje ona samotnie opieki nad trójką dzieci, lecz mieszka na stałe z mężem – M. D., a oskarżony nie dostarcza im żadnych produktów żywnościowych, zaś z pieniędzy otrzymywanych z (...) w N. przekazuje im jednie połowę pieniędzy, z których dodatkowo muszą oni zapłacić na jego rzecz opłatę za mieszkanie, czynsz i media
– na skutek czego nie uwzględniono wniosku o wypłatę świadczeń.

11.  W wyniku wprowadzenia w błąd upoważnionego pracownika (...) w N. weryfikującego poprawność złożonych wniosków, doszło do przyznania oskarżonemu nienależnych świadczeń w łącznej kwocie 61 440 zł, które w całości zostały mu wypłacone.

zeznania T. D.

zeznana Ż. P.

zeznania A. N.

zeznania M. D.

wniosek o świadczenia

zestawienie opłat

wydruk korespondencji

227v

228v

228v

238

98-162

182

242-255

1.2 Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

P. P. (1)

czyn opisany w części wstępnej wyroku, z wyeliminowaniem z opisu słów „czym działał na szkodę Skarbu Państwa, reprezentowanego przez Dyrektor Ośrodka Pomocy (...) w N. K. F.,”, tj. występek z art. 286 § 1 k.k. i z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

12.  Początkowo opłaty pobierane za mieszkanie były symboliczne.

13.  Oskarżony zatrzymywał sobie połowę z przyznawanych świadczeń, tj. około 2400 zł miesięcznie na poczet swoich kosztów utrzymania mieszkania za pobyt T. D. i jej dzieci.

14.  Pieniądze, które wpłacał oskarżonemu M. D. były tylko za jego pobyt w mieszkaniu.

wyjaśnienia

227,228v,
238

15.  Oskarżony zapewniał wyżywienie i zakwaterowanie
T. D. i jej dzieciom lub samo zakwaterowanie.

oświadczenia

21,22

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-11

zeznania
T. D.

zeznana
Ż. P.

zeznania A. N.

zeznania
M. D.

wnioski o świadczenia

zestawienie opłat

wydruk korespondencji

- wiarygodne były zeznania świadków, gdyż były spójne, logiczne i korespondowały ze sobą, a nadto znalazły potwierdzenie w treści przywołanych dokumentów,

- treść wskazanych dokumentów nie była kwestionowana przez strony, a ich prawdziwość i autentyczność nie budziły wątpliwości,

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

12-14

wyjaśnienia

- sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż pozostawały w sprzeczności z zeznaniami świadków, których relacje z przyczyn wskazanych powyżej uznano za wiarygodne, a z których wynikało, że M. D. od początku pobytu z rodziną w mieszkaniu oskarżonego uiszczał pełną odpłatność za najem i użytkowanie mieszkania, a nie tylko symboliczną, jak twierdził oskarżony, a nadto że P. P. na dzień złożenia wniosku w maju 2022 r. nie zapewniał T. D. i jej dzieciom na własny koszt ani zakwaterowania ani wyżywienia,

- co więcej skoro oskarżony w kwietniu 2022 r. nie wiedząc przecież jeszcze, że końcem maja 2022 r. otrzyma świadczenie z (...) w N., określił całkowitą należność za wynajem mieszkania przez rodzinę M. D. na 1700 zł, na którą to kwotę składała się opłata, którą jak to opisał w swoich wyjaśnieniach otrzymałby na wolnym rynku, czynsz na rzecz spółdzielni mieszkaniowej i opłaty za media, to jego twierdzenie, że w późniejszych miesiącach M. D. pomimo, że uiszczał nadal te same należności, płacił już tylko za siebie, sprzeczne było z zasadami logiki i nie zasługiwało na wiarę,

- podobnie za niewiarygodne uznano twierdzenie oskarżonego, że z otrzymywanego z (...) w N. świadczenia zatrzymywał połowę, czyli około 2400 zł miesięcznie, na poczet swoich kosztów utrzymania mieszkania za pobyt T. D. i jej dzieci (pomimo, że nadal pobierał przecież co miesiąc od M. D. ustalone wcześniej w kwietniu 2022 r. kwoty z tytułu wynajmu i kosztów użytkowania mieszkania), gdyż sprzeczne ono było z zasadami logiki i doświadczenia życiowego i wskazywało wprost, że traktował tę część jako swój „zysk”,

- mając na uwadze powyższe, wyjaśnienia oskarżonego stanowiły wyłącznie linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej,

15

oświadczenia

- sąd nie dał wiary tym dokumentom, które sporządzone były w trakcie nagłej kontroli pracowników (...) w N. i to pomimo istnienia bariery językowej (na rozprawie T. D. potrzebowała pomocy tłumacza), tym bardziej, że po pierwsze był sprzeczne między sobą, po drugie nawet sam oskarżony nie wskazywał w swoich wyjaśnieniach by zapewniał w początkowych okresie wyżywienie rodzinie M. D., po trzecie zaś i co istotniejsze ich treści nie potwierdziła ani T. D. ani M. D. w swoich zeznaniach, jak również pozostawały one w sprzeczności z innymi dowodami z dokumentów, choćby zestawieniem comiesięcznych opłat za mieszkanie,

pozostałe dowody z dokumentów

pozostałe dowody z dokumentów nie miały znaczenia dla ustalenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

1

P. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Podstawa prawna skazania niezgodna z zarzutem wynikała z tego, że w związku z wejściem w życie z dniem 1 października 2023 r. nowelizacji Kodeksu karnego, zastosowano ustawę karną materialną w brzmieniu obowiązującym do 30 września 2023 r., gdyż porównanie z przepisami obowiązującymi obecnie w zakresie kompleksowej oceny wszystkich prawnokarnych instytucji obu tych ustaw, które mogłyby mieć zastosowanie do sprawcy wskazywało in concreto, iż była ona dla niego względniejsza, a tym samym zastosowanie znalazła norma wyrażona w przepisie art. 4 § 1 k.k., który stanowi, że jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy.

Przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. popełnia ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzymi mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Występek ten jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Przedmiotem działania sprawcy jest z jednej strony osoba oszukana, a z drugiej mienie, które od niej uzyskuje. Inną osobą może być osoba fizyczna, osoba prawna, a także jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Mienie obejmuje zarówno ruchomości, jak i nieruchomości oraz wszelkiego rodzaju prawa majątkowe.

Zachowanie sprawcy musi polegać na wprowadzeniu pokrzywdzonego w błąd, wyzyskaniu jego błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Wprowadzenie w błąd polega na wywołaniu przez sprawcę u innej osoby mylnego wyobrażenia o istniejącej rzeczywistości, zaś wyzyskanie błędu na wykorzystaniu błędnego wyobrażenia takiej osoby, gdy sprawca o tym wie. Działania sprawcy nie muszą przyjmować jakiejś szczególnej formy. Konieczne jest natomiast by wynikiem działań sprawcy, podjętych w celu wprowadzenia w błąd lub wyzyskania błędu, było rozporządzenie mieniem. Rozporządzenie musi pozostawać w związku przyczynowym z działaniem sprawcy, a tym samym być wynikiem wyobrażenia sobie stanu rzeczy takim jakim przedstawia go sprawca, podczas gdy obiektywna rzeczywistość jest całkowicie lub w istotnym stopniu inna.

Czyn zabroniony z art. 297 § 1 k.k. popełnia ten kto, w celu uzyskania dla siebie lub kogo innego, od banku lub jednostki organizacyjnej prowadzącej podobną działalność gospodarczą na podstawie ustawy albo od organu lub instytucji dysponujących środkami publicznymi - kredytu, pożyczki pieniężnej, poręczenia, gwarancji, akredytywy, dotacji, subwencji, potwierdzenia przez bank zobowiązania wynikającego z poręczenia lub z gwarancji lub podobnego świadczenia pieniężnego na określony cel gospodarczy, elektronicznego instrumentu płatniczego lub zamówienia publicznego, przedkłada podrobiony, przerobiony, poświadczający nieprawdę
albo nierzetelny dokument albo nierzetelne, pisemne oświadczenie dotyczące okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego, instrumentu płatniczego lub zamówienia. Występek ten jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Art. 12 § 1 k.k. dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, uważa się za jeden czyn zabroniony; jeżeli przedmiotem zamachu jest dobro osobiste, warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony jest tożsamość pokrzywdzonego. Przy czym zgodnie z art. 57b k.k. skazując za przestępstwo określone w art. 12 § 1 k.k. sąd wymierza karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości powyżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia do podwójnej wysokości górnej granicy ustawowego zagrożenia.

W świetle przepisu art. 13 § 1 k.k. odpowiada za usiłowanie, kto w zamiarze popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem bezpośrednio zmierza do jego dokonania, które jednak nie następuje. Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.

Zgodnie z przepisem art. 69 § 1 k.k. sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności orzeczonej w wymiarze nieprzekraczającym roku, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa nie był skazany na karę pozbawienia wolności i jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Zawieszenie wykonania kary następuje na okres próby, który wynosi od roku do 3 lat i biegnie od uprawomocnienia się wyroku.

Na podstawie art. 72 § 1 k.k. zawieszając wykonanie kary, sąd zobowiązuje, a jeżeli orzeka środek karny, może zobowiązać skazanego m.in. do informowania sądu o przebiegu okresu próby.

Przepis art. 43b k.k. stanowi, że sąd może orzec podanie wyroku do publicznej wiadomości w określony sposób, jeżeli uzna to za celowe, w szczególności ze względu na społeczne oddziaływanie skazania, o ile nie narusza to interesu pokrzywdzonego.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. w razie skazania sąd może orzec, a na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej orzeka, stosując przepisy prawa cywilnego, obowiązek naprawienia, w całości albo w części, wyrządzonej przestępstwem szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Art. 13 ust. 1 ustawy z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa stanowi, że każdemu podmiotowi, w szczególności osobie fizycznej prowadzącej gospodarstwo domowe, który zapewni, na własny koszt, zakwaterowanie i wyżywienie obywatelom Ukrainy, którzy przybyli na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z terytorium Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa, może być przyznane na jego wniosek świadczenie pieniężne z tego tytułu nie dłużej niż za okres 120 dni od dnia przybycia obywatela Ukrainy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Tym samym ustawa przewiduje możliwość wypłaty świadczenia tylko w przypadku zapewnienia na własny koszt łącznie zakwaterowania i wyżywienia.

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz ustalony w sprawie stan faktyczny sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru w okresie od 16 maja 2022 roku do 2 czerwca 2023 roku, ubiegając się w (...) w N. o wypłatę świadczeń, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa przedkładał fałszywe oświadczenia, gdyż nie zapewniał T. D. i jej dzieciom na własny koszt zakwaterowania i wyżywienia, co było wymogiem ustawowym dla przyznania świadczeń, a oświadczenia te miały istotne znaczenie dla uzyskania tego wsparcia, czym wprowadził w błąd upoważnionego pracownika (...) w N. weryfikującego poprawność złożonych wniosków, doprowadzając do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wypłatę świadczeń w łącznej kwocie 61 440 zł, a nadto składając wniosek z 2 czerwca 2023 r. usiłował doprowadzić do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 7 360,00 zł, jednak korzyści nie osiągnął z uwagi na negatywne rozpatrzenie wniosku, wskutek działań kontrolnych urzędników (...) w N., a tym samym swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k. i z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. przy zast. art. 12 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k.

Wina oskarżonego nie budziła wątpliwości, gdyż nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające poczytalność sprawcy.

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. P. (1)

1

1

- za popełnione przestępstwo na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 57b k.k. i w zw. z art. 4 § 1 k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

- przy wymiarze kary sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanego oskarżonemu przestępstwa, a także dotyczące osoby sprawcy i mające znaczenie dla wymiaru kary wynikające z dyrektyw wskazanych w art. 53 k.k.,

- wymierzona kara dolegliwością swoją nie przekraczała stopnia winy, który był wysoki, gdyż oskarżony zdecydował się na zachowanie niezgodne z prawem, chociaż miał inną możliwość, gdyż bezprawność czynu była rozpoznawalna i mógł działać zgodnie z normą prawną,

- stopień społecznej szkodliwości czynu był znaczny, gdyż oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przy tym w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i przez długi okres czasu,

- okolicznością łagodzącą było to, że oskarżony nie był karany sądownie, jak również jego dotychczasowy sposób życia, w tym ustabilizowana sytuacja życiowa, co pozwalało przypuszczać, że czyn miał charakter incydentalny i nie popełni on więcej przestępstwa,

- kara w takim wymiarze spełni przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do samego oskarżonego, gdyż zapobiegnie podobnym sytuacjom w przyszłości, jak również w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, które otrzyma czytelny sygnał, że niedopuszczalne jest bezpodstawne wyłudzanie świadczeń z opieki społecznej, a zachowania takie spotkają się ze stanowczą reakcją,

2

1

- biorąc pod uwagę wspomniane powyżej okoliczności łagodzące sąd uznał, że oskarżony zasługuje na danie mu szansy i zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary,

- w ocenie sądu orzeczona kara, mimo, że nie będzie efektywnie wykonywana spełni swój wychowawczy cel w stosunku do oskarżonego, a przede wszystkim zapobiegnie ponownemu popełnieniu przestępstwa,

- na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 3 lata,

3

1

- dla wzmocnienia celu w zakresie prewencji indywidualnej zobowiązano oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby na piśmie co 6 miesięcy,

4

1

- mając na uwadze wysoką naganność zachowania oskarżonego oraz potrzebę oddziaływania społecznego, celem zapobieżenia podobnym sytuacjom w przyszłości, sąd zgodnie z przepisem art. 43b k.k. orzekł podanie wyroku do publicznej wiadomości (po anonimizacji danych pokrzywdzonych) poprzez ogłoszenie w czasopiśmie (...) na koszt oskarżonego,

5

1

na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem w całości poprzez zapłatę na rzecz (...) w N. 61 440 zł, albowiem w związku z tym, że P. P. nie spełniał wymogu z art. 13 ust. 1 ustawy z 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa, świadczenie na jego rzecz nie powinno być w ogóle przyznane, a tym samym jego zwrot w całości jest konieczny, celem umożliwienia przeznaczenia tych środków na pomoc państwa dla osób, które rzeczywiście potrzebują wsparcia w związku z konfliktem zbrojnym na Ukrainie,

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6

na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 698,07 zł, w tym opłatę w wysokości 180 zł.

1Podpis