I C 1842/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Rejonowy w Nysie z 2015-02-13

Sygn. akt: I C 1842/14

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2015 r.

Sąd Rejonowy w Nysie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

Sędzia Sądu Rejonowego Remigiusz Drzewiecki

Protokolant:

protokolant sądowy Joanna Pilc-Syposz

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2015 r. na rozprawie w N.

sprawy z powództwa U. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko J. A.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Strona powodowa U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. w pozwie z dnia 9 grudnia 2014 r. wniosła o zasądzenie od pozwanej J. A. kwoty 3.948,14 zł wraz z ustawowymi odsetkami, liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania w sprawie, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Powód wywodził, że dochodzona wierzytelność powstała w efekcie zawarcia w dniu 23 maja 2008 r. przez pozwaną umowy z (...) S.A., mocą której pozwana stała się jego dłużnikiem. Wierzytelność tę – wywodził U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. – wierzyciel pierwotny przelał na rzecz (...) w L.. A ten z kolei przelał swą wierzytelność na rzecz powoda w dniu 6 czerwca 2013 roku. Na dowód powyższego powód przedłożył oświadczenie (...) S.A. o zawarciu umowy przelewu wierzytelności z (...) w L., umowę przelewu wierzytelności z dnia 6 czerwca 2013 r. Dalej pełnomocnik powoda wskazał, iż wysokość zobowiązania strony pozwanej przedstawia się następująco : 2.352,00 zł – kwota niespłaconego kapitału, 1.349,30 zł – kwota odsetek, 246,84 – koszty dochodzenia roszczenia naliczone przez cedenta. Strona powodowa wraz z pozwem przedłożyła również dokument nazwany „załącznik nr 1 – lista wierzytelności”.

Pozwana J. A. mimo prawidłowego wezwania na rozprawę dnia 13 lutego 2015 r. nie stawiła się na tę rozprawę i nie wniosła odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. jest funduszem inwestycyjnym zamkniętym, wpisanym do rejestru funduszy inwestycyjnych, prowadzonego przez Sąd Okręgowy w Warszawie.

Dowód: odpis wyciągu z rejestru funduszy inwestycyjnych k. 9.

W dniu 15 maja 2008 r. pozwana J. A. zawarła umowę pożyczki z (...) S.A. z siedzibą w W.. Jednocześnie zadeklarowała chęć skorzystania z usługi obsługi pożyczki w domu. Pozwana z tytułu powyższej umowy była zobowiązana do spłaty na rzecz P. Polska łącznej kwoty 3.536,00 zł na którą składały się: kapitał w kwocie 2000 zł, składka na ubezpieczenie w kwocie 240 zł, opłata przygotowawcza w kwocie 112 zł, oprocentowanie w kwocie 246,84 zł oraz opłata za obsługę pożyczki w domu w wysokości 937,16 zł. Zgodnie z umową pożyczkodawca był zobowiązany wobec pożyczkobiorcy do odbioru spłaty rat pożyczki w miejscu zamieszkania pożyczkobiorcy.

Dowód: umowa pożyczki k. 5.

W dniu 6 czerwca 2013 r. strona powodowa U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. zawarła z (...) w L. umowę zgodnie z którą strona powodowa jako nabywca nabyła od (...) w L. wierzytelności o łącznej wartości 1.508.048.482,13 zł. W punkcie 3.1. umowy wskazano, że każda z wierzytelności będzie sprzedawana oddzielenie za cenę jednostkową.

Dowód: umowa z 6.06.2013 r. k. 6

W dniu 28 lutego 2014 r. (...) S. A. oraz (...) w L. sporządzili oświadczenie, że wszystkie wierzytelności będące przedmiotem umowy nabycia wierzytelności z dnia 6 czerwca 2013 r., zawartej między stroną powodową U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W., a (...) w L. zostały wcześniej przeniesione przez (...) S. A. w W. na rzecz (...) na podstawie umowy ramowej zawartej między (...) S. A., a (...) dnia 18 lipca 2003 r.

Dowód: oświadczenie z dnia 28.02.2014 r. k. 11

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód opierał swoje roszczenia na fakcie zawarcia w dniu 6 czerwca 2013 roku umowy cesji z podmiotem, którego dłużnikiem była pozwana. Przedmiotem powyższego kontraktu – argumentował U. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. – była przysługująca mu wierzytelność, którą z kolei tenże nabył od (...) S.A., którego pierwotną dłużniczką była pozwana.

Po myśli art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Stosownie zaś do treści art. 232 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Biorąc pod uwagę powyższe wskazać należy, iż w toku bieżącego postępowania strona powodowa wykazała jedynie fakt, że jest inwestycyjnym zamkniętym funduszem sekurytyzacyjnym oraz, że pozwana zaciągnęła pożyczkę w kwocie 3.536,00 zł w (...) S.A. Powód nie udowodnił natomiast jakimikolwiek środkami dowodowymi, umożliwiającymi weryfikację twierdzeń pozwu nie tylko faktu nabycia konkretnej wierzytelności przeciwko pozwanej, ale również istnienia samej wierzytelności w wysokości dochodzonej pozwem. Powód nie przedstawił środków dowodowych, które czyniłyby zadość reżimowi z art. 511 k.c., który to stanowi, że jeżeli wierzytelność jest stwierdzona pismem, przelew tej wierzytelności powinien być również pismem stwierdzony. W każdym wypadku umowy kredytu konsumenckiego wymagała ona formy pisemnej (art 4 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 2001 o kredycie konsumenckim, Dz.U. 2001.100.1081 ze zm.). Tym samym także dla przelewu wierzytelności konieczne było zachowanie tego rygoru (art. 511 k.c.).

Powód przedłożył umowę cesji zawartą przezeń z (...) w L. oraz oświadczenie złożone przez członków zarządu (...) S.A. i (...) w L. w przedmiocie zawarcia umowy przelewu przez tego ostatniego z wierzycielem pierwotnym. Żaden ze wskazanych dokumentów nie wskazuje na przejście konkretnej wierzytelności przysługującej wierzycielowi pierwotnemu względem pozwanej, a ich przedmiotem jest nieokreślony pakiet wierzytelności. Z przedstawionych dokumentów wynika jedynie, że określone w nim podmioty złożyły oświadczenia woli w zakresie nabycia pakietu wierzytelności. Natomiast w żadnym razie nie można uznać, że nastąpił przelew wierzytelności wynikającej z umowy wskazanej w treści pozwu. Dowodu tegoż nie może stanowić przedłożony przez powoda „odpis z załącznika nr 1 - lista wierzytelności” (k. 7). Z uwagi na brak podpisu nie może być on uznany za dokument prywatny z świetle art. 245 k.p.c.

Przedłożona do akt umowa pożyczki zawarta pomiędzy wierzycielem pierwotnym a pozwaną stanowi niewątpliwie dowód zaciągnięcia przez pozwaną zobowiązania wobec wierzyciela pierwotnego. Nie stanowi ona jednak dowodu istnienia tego zobowiązania w wysokości dochodzonej pozwem. Mimo wezwania sądu, powód nie wyjaśnił, co składa się na kwotę dochodzoną pozwem. Wątpliwości budzą zaś okoliczności przytoczone w treści pozwu, a to że kwota ta (2.352,00 zł) stanowi kapitał pożyczki skoro pozwana zaciągnęła pożyczkę w wysokości 3.536,00 zł. Zgodnie z przytoczoną wyżej regulacją, na powodzie ciążył ciężar udowodnienia wysokości dochodzonego roszczenia, a zatem powinien był przedłożyć dokument, z którego wynika, czy i jaka część pożyczki została przez pozwaną spłacona, ile razy pozwana faktycznie skorzystała z obsługi pożyczki w domu, sposób zaliczenia wpłat dokonywanych przez pozwanego.

Konkludując, wobec stanu faktycznego sprawy oraz zaoferowanych dowodów nie sposób uwzględnić powództwa i uznać, że wobec pozwanej istnieje zobowiązanie w wysokości wskazanej w treści pozwu i że przeszło ono skutecznie na powoda. Dołączone przez stronę powodową dokumenty budzą wątpliwości i nie pozwalają na dostateczne zindywidualizowanie istnienia i wysokości wierzytelności przysługującej poprzedniemu wierzycielowi wobec pozwanej, która to wierzytelność miałaby – jak twierdzi strona powodowa – zostać przeniesiona na rzecz powoda. Nawet jeśli uznać jednak odmiennie, to i tak powód nie wykazał zasadności żądanej kwoty.

Wobec powyższego, na podstawie przytoczonych przepisów orzeczono jak w sentencji.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Anna Nowak
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy w Nysie
Osoba, która wytworzyła informację:  Sędzia Sądu Rejonowego Remigiusz Drzewiecki
Data wytworzenia informacji: