Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Nysie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

12 grudnia 2024 r.

Sąd Rejonowy w Nysie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	Sędzia Sądu Rejonowego Remigiusz Drzewiecki
Protokolant:	Sekretarz sądowy Patrycja Szatanik

po rozpoznaniu 28 listopada 2024 roku na rozprawie w N.

sprawy z powództwa (...) sp. z o. o. spółki komandytowej z siedzibą w P.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz strony powodowej (...) sp. z o. o. spółki komandytowej z siedzibą w P. 26 266,42 zł (dwadzieścia sześć tysięcy dwieście sześćdziesiąt sześć złotych i czterdzieści dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 12 stycznia 2023 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz strony powodowej (...) sp. z o. o. spółki komandytowej z siedzibą w P. 6148 zł (sześć tysięcy sto czterdzieści osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty;

III.  nakazuje ściągnąć od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Nysie kwotę 1049,57 zł (tysiąc czterdzieści dziewięć złotych pięćdziesiąt siedem groszy) tytułem części pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Nysie kosztów opinii biegłego.

UZASADNIENIE

Pozwem z6 lipca 2023 rokustrona powodowa (...) sp. z o. o. spółka komandytowa z siedzibą w P. domagała się zasądzenia na swoją rzecz od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. 26 266,42 zł tytułem odszkodowania za uszkodzenie pojazdu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 12 stycznia 2023 roku do dnia zapłaty, oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że na skutek kolizji drogowej z 7 grudnia 2022 roku uszkodzony został należący do J. Z. (1) pojazd marki A. o nr rej. (...), a sprawca szkody ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Wskazano, że w wyniku postępowania likwidacyjnego wypłacono poszkodowanemu 33 322,02 zł. Podano, że kwota wypłaconego odszkodowania jest rażąco zaniżona w stosunku do rzeczywistej wysokości szkody. Powołano się na dwie umowy cesji wierzytelności, pierwszą zawartą 22.03.2023 r. między poszkodowanym, a (...) sp. z o. o. z siedzibą w O., oraz drugą z 12.04.2023r. na mocy której strona powodowa nabyła wierzytelność wynikającą ze szkody z 07.12.2022 r. w pojeździe marki A. nr rej. (...) likwidowanej pod nr akt szkody CA99/7804/22 wobec wszystkich podmiotów zobowiązanych do naprawienia tej szkody od (...) sp. z o. o. z siedzibą w O.. Powód podał, że zlecił wykonanie fachowej ekspertyzy, z której wynika, że szkoda w pojeździe ma charakter szkody częściowej i wysokość kosztów naprawy wynosić powinna 59 588,44 zł. Wskazano, że zgłoszenie szkody miało miejsce 12.12.2022 r., a zatem roszczenie stało się wymagalne z upływem 11.01.2023 r.

W odpowiedzi na pozew z 21 sierpnia 2023 r. (k. 59-65) strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W., wniosła o oddalenie powództwa w całości, a także o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu według norm prawem przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz kwoty 17 zł tytułem zwrotu kosztów opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew strona pozwana przyznała, że podmiot bezpośrednio likwidujący szkodę tj. (...) S. A. przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w wyniku którego wypłacił odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy pojazdu marki A. o nr rej. (...) w związku ze zdarzeniem z 7.12.2022 r. w wysokości 33 322,02 zł. Pozwana podniosła, że wypłacona kwota pozwala na przywrócenie pojazdu stanu jaki zaistniał przed szkodą w pełnym zakresie; za kwotę tą można było naprawić pojazd w jednym z warsztatów, z którym współpracuje (...) S.A.; poszkodowany bez jakikolwiek uzasadnionej przyczyny nie skorzystał z takiej możliwości, czym przyczynił się zwiększeniu rozmiaru szkody. Podniesiono również, że w przypadku wykonania naprawy przywracającej w pełni pojazd do stanu sprzed wypadku określenie odszkodowania powinno nastąpić w oparciu o rzeczywiście poniesione przez poszkodowanego koszty, natomiast powód nie wykazał, jakie były faktyczne koszty naprawy pojazdu. Wobec powyższego zdaniem pozwanego nie ma podstaw do dopuszczenia dowodu z opinii biegłego na okoliczność kosztów naprawy.

Strona pozwana w piśmie procesowym z 27 sierpnia 2024 r.(k. 19-192) podniosła dodatkowe zarzuty dotyczące nieważności dwóch umów cesji wierzytelności, ze względu na brak przedłożenia dowodów (załączników do umów) określających cenę i termin płatności, a także oświadczeń lub innych dowodów potwierdzających zapłatę ceny.

Na dalszym etapie postępowania strony pozostały przy swoich stanowiskach w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

7 grudnia 2022 r. o godzinie 9.52 w miejscowości L. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, gdzie kierujący pojazdem marki P. (...) o nr rej. (...) M. G. nie dostosował prędkości do warunków ruchu w wyniku czego doszło do szkody w pojeździe marki A. o nr rejestracyjnym (...) stanowiącym własność J. Z. (1). Sprawca kolizji został ukarany mandatem karnym. W chwili zdarzenia pojazd sprawcy objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznego u strony pozwanej.

Dowody: bezsporne, zeznania świadka J. Z. (1) k. 127-128, dokumenty w aktach szkody na płycie CD k. 60: informacja Policji.

Wskutek opisanego wyżej zdarzenia w pojeździe poszkodowanego J. Z. (1) uszkodzone zostały: nakładka zderzaka prawego, krata kier. pow. prz., czujnik parkowania przedni, wspornik zderzaka przedniego, wypełniacz zderzaka przedniego, zestaw mocujący zderzaka przedniego, nawiew powietrza zderzak, klips mocowania, maska silnika, zestaw mocowania pokrywy przedniej, klips mocowania, reflektor lewy i prawy komplet, błotnik lewy i prawy, część zamykająca błotnika, zestawy mocujące błotnika lewego i prawego, nadkole praw i lewe, skur. wnk koła, osłona błotnika, drzwi przednie lewe, uszczelka drzwi przednich lewych, wytłumienie drzwi przednich lewych, zestaw mocujący drzwi przednich, wspornik lusterka zewnętrznego lewego, wytłumianie drzwi tylnych lewych, moc. skor. wnk koła tl., felga aluminiowa przednia lewa, zawór opony przedniej lewej, felga aluminiowa tylna lewa, zawór opony tylnej lewej. Prac lakierniczych wymagały następujące elementy: maska silnika, błotnik lewy i prawy, drzwi przednie lewe, nakładka zderzaka prawa, czujnik parkowania, drzwi tylne lewe dół, nakładka zderzaka tylnego, ściana boczna lewa, drzwi przednie prawe dół, nakładka zderzaka T.

Dowody: zeznania świadka J. Z. (1) k. 127-128, opinia biegłego sądowego K. G. k. 158-180, opinia uzupełniająca biegłego sądowego K. G. k. 228-229.

Poszkodowany J. Z. (1) 12 grudnia 2022 r. zgłosił fakt zaistnienia szkody w samochodzie. Szkoda była likwidowana w ramach bezpośredniej likwidacji szkody przez (...) S. A. z siedzibą w S. gdzie została przyjęta i zarejestrowana pod numerem (...).

(...) S. A. z siedzibą w S. 13 stycznia 2023 r. wykonało kalkulację naprawy nr (...), w której ustaliła wysokość szkody nr (...) na 33 322,02 zł brutto, w tym części i materiałów eksploatacyjnych (netto) 22 165,18 zł, robocizny (netto) 1295 zł, lakierowania (netto) 3574,89 zł, robót dodatkowych 56 zł netto; łącznie wartość naprawy (netto) 27 091,07 zł. (...) S. A. z siedzibą w S. poinformowało poszkodowanego J. Z. (1) pismem z 27 grudnia 2022 r., że na podstawie kosztorysu przyznaje mu odszkodowanie za uszkodzenie pojazdu w kwocie 27 623,54 zł brutto. Pismem z 9 lutego 2023 r. przyznano poszkodowanemu dodatkowe odszkodowanie w kwocie (...),24 brutto.

Dowody: pisma (...) S. A. z siedzibą w S. k. 16-19, kalkulacja naprawy (...) S. A. z siedzibą w S. k. 20-30, zeznania świadka J. Z. (1) k. 127-128, dokumenty w aktach szkody na płycie CD k. 60, dokumenty w aktach szkody na płycie CD k. 137, hasło k. 122.

W następstwie zdarzenia z 7 grudnia 2022 r uszkodzony został samochód marki A. (...), o numerze rejestracyjnym (...), rok produkcji 2017, numerze VIN: (...), data pierwszej rejestracji 14.11.2017 r. W dacie zdarzenia samochód miał 6 lat. Przebieg samochodu wynosił 223 927 kilometrów. Przed dniem kolizji pojazd nie uległ uszkodzeniu w następstwie innych zdarzeń drogowych. Poszkodowany sprowadził pojazd z zagranicy, z Francji. W dniu kolizji w pojeździe były oryginalne części. Przed szkodą pojazd nie był serwisowany w (...).

Poszkodowany dokonał naprawy uszkodzonego wskutek zdarzenia z 7 grudnia 2022 r. pojazdu we własnym zakresie, w warsztacie we W.. Do naprawy użyto oryginalnych części producenta, zakupionych przez poszkodowanego w I. lub salonie. Poszkodowany nie posiada faktur/rachunków dokumentujących te wydatki. Poszkodowany była prawdopodobnie informowany o możliwości bezgotówkowej naprawy w sieci naprawczej zakładu ubezpieczeń, ale tam były odlegle terminy.

Dowody: zeznania świadka J. Z. (1) k. 127-128, opinia biegłego sądowego K. G. k. 158-180, opinia uzupełniająca biegłego sądowego K. G. k. 228-229.

Odszkodowanie wypłacone poszkodowanemu nie było wystarczające na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody. Uzasadnione koszty naprawy pojazdu w nieautoryzowanym warsztacie przy uwzględnieniu części nowych oryginalnych i z zachowaniem technologii producenta wynoszą 61 278,60 zł brutto. Naprawa pojazdu przy użyciu nowych części oryginalnych nie spowoduje wzrostu wartości pojazdu w stosunku do jego wartości sprzed szkody.

Stawka średnia rynkowa za roboty mechaniczno-blacharskie oraz prace lakiernicze w okolicach N., w 2022 r. wynosiły 120 zł netto za roboczogodzinę.

Dowody: opinia biegłego sądowego K. G. k. 158-180, opinia uzupełniająca biegłego sądowego K. G. k. 228-229.

22 marca 2023 r w O., pomiędzy J. Z. (1) (cedent), a (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. (cesjonariusz), została zawarta umowa cesji wierzytelności, na mocy której cedent zbył na rzecz cesjonariusza wszelkie wierzytelności, w tym przyszłe, z tytułu szkody w pojeździe marki A. o nr rejestracyjnym (...), mającej miejsce 7 grudnia 2022 r., przysługujące im wobec ubezpieczyciela, sprawcy szkody oraz każdego innego podmiotu odpowiedzialnego za tę szkodę. Następnie wierzytelność ta została zbyta przez (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. na rzecz strony powodowej na mocy umowy cesji z 12 kwietnia 2023 r.

Dowód: umowy cesji wierzytelności k. 31-35.

Strona powodowa nie zgadzając się z wysokością przyznanego przez ubezpieczyciela odszkodowania wykonała kalkulację szkody. 15 czerwca 2023 r. została wykonana w systemie A. kalkulacja naprawy, zgodnie z którą całkowity koszt naprawy pojazdu marki A. nr rej. (...) wynosi 59 588,44 zł brutto.

Dowód: kalkulacja naprawy nr k. 42-50.

Pismem z 15 czerwca 2023 r. strona powodowa wezwała (...) S.A. w W. do zapłaty brakującej kwoty odszkodowania wynikającej ze wskazanej wyżej kalkulacji.

Dowód : wezwanie do zapłaty k. 51.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Bezspornymi pomiędzy stronami procesu były: fakt uszkodzenia 7 grudnia 2022 roku pojazdu marki A. o nr. rej. (...), będącego własnością J. Z. (1); fakt, że sprawca szkody był ubezpieczony u strony pozwanej w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych; fakt, że stronie pozwanej została zgłoszona szkoda oraz, że przeprowadzono postępowanie likwidacyjne szkody i przyznano poszkodowanemu tytułem odszkodowania 33 322,02 zł brutto. Sporna pozostawała wysokość szkody oraz to, czy wypłacone przez stronę pozwaną odszkodowanie było wystarczające, aby uszkodzony samochód przywrócić do stanu sprzed zdarzenia powodującego szkodę, i w związku z tym wszystkim zasadność roszczenia odsetkowego, a także kwestia ważności umów cesji wierzytelności.

Ustalając stan faktyczny w sprawie, Sąd oparł się na zasadzie wynikającej z art. 6 k.c., zgodnie z którą ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (ciężar dowodu), a także, że zgodnie z art. 3 k.p.c., to na stronach spoczywa obowiązek przedstawienia dowodów, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie, o których mowa w art. 227 k.p.c., spoczywa właśnie na tej stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie okoliczności faktycznych, które wpłynęły na rozstrzygnięcie. Sąd, mając na względzie art. 233 § 1 k.p.c., dokonał także swobodnej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, zgodnie z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Rekonstruując stan faktyczny, Sąd oparł się na dowodach przedłożonych przez obie strony, a także na zeznaniach świadka J. Z. (1) będącego uczestnikiem zdarzenia, w trakcie którego doszło do powstania szkody w pojeździe. Sąd zasięgnął nadto wiedzy specjalistycznej biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego. Opinia biegłego ww. specjalności wydana na potrzeby niniejszej sprawy była spójna, czytelna, rzetelna, pełna i odzwierciedlała zgromadzony materiał dowodowy, przez co ustalono kluczowe dla rozstrzygnięcia kwestie. Strony złożyły do opinii zarzuty, do których biegły odniósł się w sposób wyczerpujący.

Przepis art. 361 § 1 k.c. stanowi, że zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, a zgodnie z art. 361 § 2 k.c., w powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Jednocześnie, zgodnie z art. 363 § 1 k.c. zdanie pierwsze, naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Natomiast art. 363 § 2 k.c. stanowi, że jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania, co do zasady, powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania.

Z kolei wedle przepisu art. 13 ust. 2 ustawy z 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z dnia 16 lipca 2003 r.), w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie. Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 1 powołanej ustawy, poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. O zgłoszonym roszczeniu zakład ubezpieczeń powiadamia niezwłocznie ubezpieczonego. Ponadto, stosownie do art. 34 ust. 1 tej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Z kolei art. 14 ust 1 ustala, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Wedle ustępu 2 wyżej wskazanego artykułu, w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1 okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie chyba, że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

Mając na uwadze wskazane powyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że zakres obowiązku odszkodowawczego wyznaczony został przez przepis art. 361 § 2 k.c. zgodnie, z którym naprawienie szkody w mieniu (szkody majątkowej) obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Tym samym szkoda, to nic innego, jak uszczerbek w prawnie chronionych dobrach poszkodowanego, czyli stan niekorzystny dla poszkodowanego, przy czym powstały wbrew woli poszkodowanego. Wskazany przepis powszechnie uznawany jest, jako przejaw aprobaty ustawodawcy dla obowiązku pełnego kompensowania szkody majątkowej, tak w zakresie straty, jak i utraconych korzyści, przy czym o stracie mówimy wówczas, gdy nastąpiło zmniejszenie aktywów lub zwiększenie pasywów poszkodowanego, a więc rzeczywisty uszczerbek w majątku należącym do niego w chwili zdarzenia, za które odpowiedzialność została przypisana oznaczonemu podmiotowi. A zatem, uczynienie zadość obowiązkowi płynącemu z art. 361 k.c. wymaga aby odszkodowanie miało charakter pełnego w granicach szkody prawnie relewantnej albowiem, co do zasady, celem odpowiedzialności odszkodowawczej jest usunięcie uszczerbku wywołanego określonym zdarzeniem. Natomiast, skoro podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, to oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszonych zdarzeniem wyrządzającym szkodę, obejmując między innymi to, co w majątku ubyło na skutek zdarzenia. Reasumując, odszkodowanie ma wyrównać uszczerbek w majątku poszkodowanego powstały w następstwie zdarzenia wyrządzającego szkodę.

Zgodnie z ustaleniami poczynionymi przez biegłego sądowego, Sąd podzielił stanowisko, że wysokość kosztów naprawy w pojeździe marki a. o nr rej. (...) przyjmując, że powód naprawiałby pojazd w nieautoryzowanym warsztacie z zachowaniem technologii producenta oraz z zastosowaniem części oryginalnych wynosiłaby 61 278,60 zł. Z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, ani z zeznań świadka J. Z. (1) nie wynika, aby w pojeździe w dniu szkody zamontowane były inne części aniżeli oryginalne producenta pojazdu. W związku z powyższym właśnie takie części powinny być użyte do restytucji pojazdu. Przy uwzględnieniu wypłaconego odszkodowania na podstawie kosztorysu towarzystwa ubezpieczeń było niemożliwe. Kosztorys naprawy nie uwzględnia wszystkich części i czynności niezbędnych technologicznie do restytucji pojazdu.

Zatem, skoro wysokość szkody stanowi 61 278,60 zł brutto, a poszkodowanemu wypłacono dotychczas tylko 33 322,02 zł brutto, to uzasadniona dopłata mogłaby wynieść nawet 27 956,58 zł. Kwota ta jednak przewyższa wysokość żądanego roszczenia z tytułu dopłaty do odszkodowania za uszkodzenie pojazdu, niemniej jednak Sąd związany zakresem żądania, przychylił się do zasądzenia żądanej kwoty 26 266,42 zł, gdyż w myśl art. 321 § 1 k.p.c. sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie. Z zeznań poszkodowanego wynika, że nie uczestniczył przed 7 grudnia 2022r. w innych zdarzeniach drogowych, samochód miał oryginalne części i lakier, stan samochodu przed wypadkiem był bardzo dobry.

W świetle art. 363 § 1 k.c. to poszkodowany dysponuje prawem wyboru, w jaki sposób winno nastąpić naprawienie szkody. Poszkodowany wybrał, że naprawienie szkody ma nastąpić przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Odpowiedniej w znaczeniu umożliwiającej naprawienie szkody, czyli przywrócenia stanu sprzed szkody. Zakład ubezpieczeń jako strona umowy ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej nie ma żadnych podstaw do narzucania osobie trzeciej nie będącej stroną umowy – poszkodowanemu jakichkolwiek obowiązków w zakresie dotyczącym sposobu naprawy samochodu, w tym poszukiwania firmy sprzedającej części najtaniej czy też wskazywania konkretnego zakładu naprawczego należącego do sieci partnerskiej (vide: uchwała Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2003 r., sygn. akt: III CZP 32/03). Kwota wypłaconego poszkodowanemu odszkodowania za zdarzenie z 7 grudnia 2022 r. nie wystarczyła na naprawę uszkodzonego pojazdu polegającą na doprowadzeniu samochodu do stanu sprzed zdarzenia.

W zakresie zarzutu strony pozwanej jakoby przedłożone umowy cesji wierzytelności były nieważne, wskazać należy, że jest to zarzut gołosłowny, bowiem w obydwu tych umowach nie zawarto warunku zapłaty ceny jako determinującego ziszczenie się warunku przelewu wierzytelności. Dodatkowo na rozprawie 12 grudnia 2023r. poszkodowany J. Z. (2) zeznał, że otrzymał kwotę około 10 000 zł tytułem zapłaty ceny za zbywaną na rzecz (...) sp. z o. o. z siedzibą w O. wierzytelność. Natomiast w umowie przelewu wierzytelności – umowie sprzedaży z dnia 12 kwietnia 2023 r. w § 1 ust. 3 podano, że cena sprzedaży i termin jej płatności zostały określone w Załączniku nr 1 do tej umowy. Co prawda strona powodowa nie przedłożyła tego załącznika, jednak jak już podkreślono to powyższej skutek przelewu wierzytelności nie został wprost w umowie uzależniony od zapłaty ceny.

Na marginesie, Sąd także uznał, że wypada odnieść się do Sąd miał na uwadze aktualne, najnowsze orzecznictwo Sądu Najwyższego, w tym uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 8 maja 2024 r., sygn. akt III CZP 142/22, w której wskazano, że w przypadku gdy poszkodowany poniósł już koszty naprawy pojazdu lub zobowiązał się do ich poniesienia, wysokość odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych powinna odpowiadać tym kosztom, chyba że w danych okolicznościach są one oczywiście nieuzasadnione; wysokość odszkodowania nie zależy od ulg i rabatów możliwych do uzyskania przez poszkodowanego od podmiotów współpracujących z ubezpieczycielem. Natomiast w uchwale z 11 września 2024 r. sygn. akt III CZP 65/23 Sąd Najwyższy uznał, że jeżeli naprawa pojazdu przez poszkodowanego stała się niemożliwa, w szczególności w razie zbycia pojazdu lub naprawienia pojazdu, nie jest uzasadnione ustalenie wysokości odszkodowania z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych jako równowartości hipotetycznych kosztów naprawy. Ze złożonych przez J. Z. (1) zeznań wynika, że naprawiał samochód w warsztacie we W., nie posiada żadnych faktur za naprawę lub zakup części, pamięta że do naprawy użyte zostały oryginalne części. Poszkodowany nie pamięta ile musiał dołożyć do kwoty przyznanego odszkodowania ze swoich pieniędzy, żeby naprawić pojazd. Nie wolno jednak pomijać faktu, że powyższe uchwały SN zapadły już po wytoczeniu niniejszego powództwa. Jednocześnie w trakcie trwania postępowania likwidacyjnego zaistniałej szkody, przedmiotowe uchwały również nie zostały jeszcze wydane. W ocenie Sądu zarówno poszkodowany oraz jego pełnomocnik formułując swoje roszczenie działali w usprawiedliwionym zaufaniu do dotychczasowej dominującej linii orzeczniczej i nie mogą z tego tytułu ponosić negatywnych konsekwencji.

Sąd uznał, że kwota wypłaconego odszkodowania była zaniżona i niewystarczająca na pokrycie kosztów naprawy. Zatem biorąc pod uwagę, że został powołany biegły sądowy, który wyliczył wartość poniesionej szkody rzeczowej rozumianej jako koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed szkody (uzasadnione koszty naprawy), Sąd uwzględnił taką wartość szkody i przyznał stronie powodowej odpowiednią sumę opierając się na opinii biegłego.

Odnośnie roszczenia odsetkowego sąd przychylił się do wskazanych w pozwie dat wymagalności składowych roszczenia głównego. Skoro strona pozwana otrzymała zgłoszenie szkody 12 grudnia 2022 r., to miała ustawowy trzydziestodniowy termin na wypłatę odszkodowania i racjonalne jest żądanie naliczania odsetek od tej kwoty od 11 stycznia 2023 roku. Niespełnienie świadczenia w pełnym zakresie ustalonym przez Sąd, skutkowało popadnięciem w opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za które to opóźnienie powód, na podstawie przepisu art. 481 § 1 k.c. może domagać się odsetek ustawowych za opóźnienie. Zakład ubezpieczeń realizując obowiązek wypłaty odszkodowania za szkodę majątkową w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, stosując zasadę pełnej kompensacji szkody, winien dołożyć należytej staranności w ustaleniu zakresu szkody oraz wysokości kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu, pozwalających na przywrócenie przez poszkodowanego za wypłacone odszkodowanie pojazdu do stanu sprzed powstania szkody i w ustawowym trzydziestodniowym terminie wypłacić poszkodowanemu należne mu odszkodowanie.

Orzeczenie o kosztach procesu uzasadnia ogólna zasada odpowiedzialności za wynik procesu zawarta w art. 98 § 1 k.p.c. zgodnie z którą, strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Sąd kosztami procesu w całości obciążył stronę pozwaną, uznając powoda za stronę wygrywającą proces. Na koszty procesu poniesione przez powoda składały się: 1314 zł uiszczone tytułem opłaty sądowej od pozwu, 3600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w stawce minimalnej ustalonej na podstawie § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2025 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, 34 zł tytułem opłat skarbowych od pełnomocnictw i 1200 zł tytułem zaliczki na poczet kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej. Łącznie poniesione przez stronę powodowa koszty wyniosły 6148 zł i taką kwotę zasądzono od strony pozwanej na rzecz strony powodowej, tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c., o których to odsetkach sąd orzeka z urzędu.

Jednocześnie, Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Nysie tytułem kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego sądowego za opinię główną i uzupełniającą pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa - Sąd Rejonowy w Nysie w wysokości 1049,57 zł. Podstawę rozstrzygnięcia stanowił tu art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 k.p.c.